Wind in de zeilen
Als klein meisje zag Miranda Steur (53, Avenhorn) eens een catamaran over het water scheren. Wat fantastisch moest het zijn om hierop te zitten, om zo schuin te gaan. Die wens ging onlangs eindelijk in vervulling.
Eindelijk zover
“Vet cool vond ik het, toen ik als meisje die catamaran zag gaan. Toen de catamaran weer was aangemeerd, liep ik er steeds naartoe. Ik hoopte dat ze me mee zouden vragen. Wat niet gebeurde. De wens bleef wel, al kwam het er nooit van. Tot nu toe. Mijn man geloofde zijn oren niet, toen ik vertelde dat ik door Omring was uitgekozen. Daarna belde ik verheugd mijn dochter op, die vorig jaar een grote zeilboot heeft gekocht. ‘Je raadt het nooit’, zei ik. Ook zij vond het super dat het er eindelijk van zou komen.”
Geen wolkje
“Wat wás het een prachtig weer op die betreffende zaterdag. De zon scheen volop, geen wolkje aan de hemel. De zomer is écht mijn seizoen. Op mooie dagen ga ik graag fietsen of wandelen. Of tennissen. Maar nu zou ik dus het water op gaan! In de haven van Hoorn waren toevallig net catamaranwedstrijden aan de gang. Met een snelle boot werd ik naar het startschip gevaren. Daar kreeg ik uitleg over hoe zo’n wedstrijd in z’n werk gaat. Bijvoorbeeld hoeveel rondjes er gevaren worden. Heel leuk om het zo te ervaren. En – ook leuk! – ineens zag ik mijn dochter op haar zeilboot. Zij wilde haar moeder weleens zien zeilen op de catamaran.”
Wind in de zeilen
“‘Mijn’ catamaran deed ook mee aan de wedstrijd. Na afloop was ik aan de beurt om aan boord te gaan bij de schipper. Een wetsuit was niet nodig, wel een zwemvest natuurlijk. De temperatuur was perfect en ik ben niet eens nat geworden. Voor de zekerheid had ik mijn bril niet opgezet. Stel je voor dat je toch overboord valt. De tweepersoons catamaran met zwartgrijs zeil is nieuw; de eigenaar heeft ’m pas vorig jaar aangeschaft. Hij legde me één en ander uit en merkte toen op: ‘Er staat niet veel wind, zullen we ’m opzoeken?’ Dat hoefde hij geen twee keer te vragen. ‘Kom maar op, ik houd wel van een beetje wind’, antwoordde ik.”
Kijk naar de golven
“En ja hoor, buiten de haven van Hoorn gingen we lekker hard. Net niet hard genoeg om helemaal schuin te gaan en met je billen over de rand te moeten hangen. Maar ik genoot volop! Zo’n kleine catamaran is heel licht en vangt al snel wind in de zeilen. Ik mocht sturen en leerde hoe ik de wind kan opzoeken. ‘Kijk naar de golven’, zei de schipper. Daar waar ze donker zijn, staat meer wind. Ik had geen benul van de tijd, want ook mijn horloge had ik niet omgedaan in verband met een mogelijk nat pak. Ik heb gewoon de hele middag genoten van alles wat er gebeurde.”
De perfecte dag
“Na afloop van de zeiltocht stapte ik over op de snelle boot, waarna we weer aan wal gingen. Mijn dochter en schoonzoon wachtten me op. Zij hadden me gevolgd en zien zeilen. Het was echt een perfecte dag. En ik kreeg nog een uitnodiging om eens mee te gaan op een grotere catamaran. Ik kan niet wachten!”
