“In mijn wagen werden dorpsverhalen uitgewisseld”
VAN BETONDORP…
“Mijn vader was melkboer in Egmond. Toen ik van school kwam, ging ik bij hem in de zaak werken. In 1968 begon ik met mijn vrouw Ada een buurtwinkel in Amsterdam Betondorp. Daar zat ook een melkwijk bij. Met een ouderwetse truck reed ik langs de huizen. Met een loper kon ik zelf bij de mensen naar binnen. Op de trap lag dan het geld klaar, met een briefje met de bestelling.”
... Naar Andijk
“In 1975 kon ik een SRV-wagen kopen, met een wijk erbij in Andijk. Ik had nooit van Andijk gehoord, maar het stond ons wel aan. In de wagen verkocht ik van alles. Zuivel, koffie, thee, suiker, groente, fruit, bier, frisdrank. Alleen geen brood, want er zat een bakker in Andijk.”
DORPSVERHALEN
“De mensen waren altijd blij als ik kwam. Mijn SRV-wagen had ook een sociale functie. Mensen kwamen er samen en stonden lekker te teuten en de laatste dorpsverhalen uit te wisselen. Dat kon bij mij allemaal. Ze wisten dat ik toch niets doorvertelde.”
OOGDRUPPELS
“Eén klant had altijd om twee uur de koffie voor me klaarstaan. Als ik later was, stond de pot soms al een uur te pruttelen. Dan gooide ik mijn kopje stiekem leeg in de planten. Ik had ook een klant – een oude bakker – die aan staar was geopereerd. Die kwam dan met zijn oogdruppels mijn wagen in en vroeg: ‘Piet, kun je mijn ogen druppelen?’” Met een lach: “Ja, leve de man van de SRV. Van je hiep-hiep-hoeree!”
Mooie tijd
“Ik reed zes dagen per week door Andijk. Ik had niet eens tijd om naar de tandarts te gaan. Soms zei de tandarts: ‘Piet, zorg dat je hier om half elf bent met je wagen. Dan komt mijn vrouw melk bij je halen en dan help ik jou meteen.’ Helaas rijden er nu geen SRV-wagens meer, op een paar na in Groningen en Friesland. De winkels zijn nu open tot negen uur ’s avonds en mensen bestellen hun boodschappen online. Maar het was een mooie tijd.”
